نسیم سبکروح میان درختان جنگل می گذردو زمزمه می کند.

     ابرها آسمان را فرو پوشیده اندو دامن کشان می گذرند.

     دختری در ساحل دریا روی سبزه ها نشسته است.

     کنار او امواج دریا کرانه میخورند و باز می گردند.

     واو همچنان اشک می ریزد"زیر لب می گوید:دلم مرده"دنیا برایم تاریک شده"دیگر زندگی به آرزوهای من اعتنایی نمی کند.

     خداوندا"جالا دیگر مرا به نزد خود بخوان"زیرا به اندازه کافی از شادی جهان برخوردار شده ام. 

     به اندازه کافی زندگی کرده ام.

     به اندازه کافی دوست داشته ام.

     دخترک می گرید و اشکش سیلاب وار بر دو گونه سرازیر می شوداما افسوس که شکوه و شکایت امید های مرده را از خواب گران بیدار نمی کند.

     آن چیست که بعد از مرگ عشق و پایان امید" دل را تسلی می بخشد؟؟؟

     البته نباید رحمت آسان را نادیده انگاشت "اما تنها تسلی دل های شکسته پس از پایان دوره عشق شکایت های عشق است. 

نوشته شده در یک شنبه 25 تير 1398برچسب:,ساعت 1:46 توسط sahar| |